Succesvol zijn wordt vaak gekoppeld aan groei, carrièreperspectief en ambitieuze aan werk gerelateerde doelen. Maar succesvol zijn door juist een stap omláág te doen op de carrièreladder kan ook een slimme optie zijn. In mijn vorige blog ‘Hoe omhoog of omlaag op de carrièreladder een succes wordt als het jouw echte keuze is’ besprak ik aan de hand van een typische casestudie een veel voorkomende situatie waarin de stap omlaag ellendig is en de stap omhoog een oplossing. In de casestudie die nu voor je ligt laat ik je een tegenovergestelde situatie zien: als de stap omhoog een miskleun betekent en een stap omlaag juist maakt dat je succesvol wordt.
In de beschrijving van de casus heb ik vergelijkbare situaties van een flink aantal verschillende klanten zodanig gehusseld en samengevoegd, en uiteraard geanonimiseerd, dat de casus niet naar personen kunnen worden herleid. Dus mocht je denken jezelf, je collega of je baas erin te herkennen, dat lijkt maar zo. En tegelijkertijd: grote kans dat je jezelf erin herkent omdat de beschreven typische casus voor zoveel ambitieuze vrouwen herkenbaar is.
Casestudie: vastzitten in concessie-denken
Zij had een mooie baan en hield van het snelle ritme en de bruisende hectiek van haar werk waarin zij lekker snel moest schakelen, troubleshooten, veel improviseren, en soms op reis moest. Zij hield van haar werk en was er goed in. Zij zat op een mooi carrièrepad. Toch wilde zij, toen de thuissituatie drastisch veranderde, niets liever dan een rustige parttime baan die minder van haar zou vergen, low profile, dicht bij huis, aan te fietsen, van 9 tot 5.
Maar dat deed zij niet. Zij ging door in haar hectische baan en toen zij een mooie promotie kreeg aangeboden zei ze ‘ja’, al voelde zij ‘nee’. Haar werk absorbeerde haar volledig, terwijl zij continu voelde dat zij elders veel harder nodig was nu. Het werk waar zij vroeger zoveel plezier en energie uit haalde, en waarin zij zich vroeger waardevol voelde, stond haar steeds meer tegen. Zij voelde zich ontevreden over zichzelf, voelde zich zowel thuis als op haar werk tekort schieten, kreeg last van schuldgevoel en uiteindelijk fysieke klachten.
Waarom dacht zij in eerste instantie dat het een goed idee was om géén stap terug te doen?
Omdat zij zichzelf had vastgezet met de blokkerende overtuiging: ik mag geen concessies doen aan mijn carrièrepad want ik moet alle groei eruit halen die erin zit, ik moet evenveel salaris verdienen als mijn man, als ik een rustige baan kies geef ik toe dat ik het niet trek, en faal ik. Het gevoel van eigenwaarde dat zij bereikte door haar werk, werd er aan de thuiskant net zo hard weer afgesnoept. Slopend!
Waarom werkte het niet?
Net als de klant in de casestudie van mijn vorige blog liep zij vast omdat zij zichzelf had vastgezet in een idee over hoe het moest, hoe het hoorde en wat de bedoeling was. Dáár schuurde het. Want daar gaf zij haar keuzevrijheid op. Daardoor nam zij een besluit dat niet vanuit haar autonomie was ontstaan.
Zij vóélde dat van binnen alle seinen op rood sprongen en toch dácht zij dat het slim was om die promotie te pakken, en deed dat. Zij gaf daarmee geen gehoor aan wat zij intuïtief wist, namelijk dat zij er beter van zou worden als zij een stap omlaag deed.
Dit was de oplossing
Uiteindelijk besloot zij te doen waarvan ze intuïtief al veel langer wist dat het goed en zinvol was: zij maakte de overstap naar een parttime baan die minder beslag legde op haar kostbare tijd zodat zij zich kon toewijden aan haar thuissituatie. Zij begreep dat zij de stap omlaag wel slim moest kiezen. Hetzelfde werk(veld) maar dan met minder bevoegdheden en minder invloed leek haar frustrerend en onbevredigend.
Daarom zocht zij naar een baan in een ander werkveld, waarin zij een heel andere kant van zichzelf kon benutten en zorgde zij er voor dat zowel het werk als de doelgroep die zij daar mee bediende goed paste bij haar levensdoel zodat zij oprecht warm zou lopen voor haar werk.
Door deze keuze was zij in haar nieuwe (loop)baan al snel een zeer gewaardeerde kracht. En doordat haar toegevoegde waarde op het werk bijdroeg aan haar levensdoel vond zij, in een parttime baan van 24 uur per week, diepe vervulling in haar werk.
Bovendien had zij met deze invulling van haar loopbaan ruimte gecreëerd voor de zorgtaak die zij thuis zo graag wilde uitvoeren. Niet gehaast en gestrest, maar vanuit liefdevolle aandacht en toewijding. Dit bleek voor haar in deze periode van haar leven een prima recept om diepe vervulling te vinden in werk en leven.
De crux
Minderen in je werk als dat een keuze is die aansluit bij jouw verlangen, kan een zuivere en autonome keuze zijn waar je helemaal achter staat, niet alleen rationeel maar ook met je hart. Een keuze waardoor de dingen in je leven op hun plek vallen en je voelt: zo is het goed, zo klopt het. Dat is geen concessie maar een krachtige keuze.