Zo’n prachtige voltreffer had ik afgelopen zomer voor mijn tentje in Frankrijk. Ik las ergens (ik weet helaas niet wie de auteur is maar ik ben hem of haar dankbaar voor het opschrijven) de opdracht die iemand zichzelf had gegeven die in gedwongen gevangenschap leefde: “Wees altijd de gelukkigste mens ter wereld. Waar je ook bent en wat je ook doet . Vanuit de verliefdheid op het leven.”
Dat was voor mij een prachtige BOEM. Want ik was toen ik dat las, heel chagrijnig ergens over. En dat leek opeens totaal niet de moeite waard, een beetje chagrijnig zitten wezen terwijl je ook kunt besluiten iets leukers te doen. Zittend voor mijn tentje in zonnig Frankrijk zou zelfs vrij simpel moeten zijn zelfs!
Eigenlijk moet je zo’n persoonlijke voltreffer ergens opschrijven. Zodat ‘ie niet de kans krijgt om te verdampen. Zodat ‘ie juist de kans krijgt om jou nog dagen, weken, maanden te herinneren aan jouw BOEM-ervaring zodat je dat nieuwe inzicht blijft herhalen voor jezelf totdat het is ingesleten en eigen is geworden. Want: “Ook gelukkig zijn moet je trainen”. En die wijsheid komt dan weer gewoon uit de afgelopen herfst-gids van Bever Zwerfsport!
In mijn werk zeg ik regelmatig dingen om mensen bijvoorbeeld een ander perspectief aan te reiken, of om mensen een spiegel voor te houden. De grap is dat je nooit van tevoren weet wat in een traject nou de grootste impact heeft. Dat is natuurlijk voor iedere deelnemer verschillend, en soms ook heel onverwacht. Een in mijn ogen kleine opmerking in de marge, waarvan een deelnemer achteraf zegt: “Toen je dat zei, veranderde alles, want toen kwam ik in beweging om niet meer af te haken” of “Die ene vraag toen, die maakte dat ik eindelijk mijn smoesjes af kon leggen en ècht kon zien hoe ik bezig was met mijn leven, en hoe ik ook degene was die kon kiezen voor een andere manier.”
En zulke feedback is natuurlijk weer heel voedend voor de opdracht die ik overnam voor mijn tentje in Frankrijk: “Wees altijd de gelukkigste mens ter wereld. Waar je ook bent en wat je ook doet.”
Groeten van Karen
Door: Karen Rensma – trainingsburo Hardhout & Porselein