Ken je dat: je bent eigenlijk ziek maar dat kan niet vandaag.
Want vandaag heb je belangrijke afspraken, deadlines, je moet nog even de wereld verbeteren, you name it. En nu ben je dus ziek, maar je planning vindt van niet… Komt mij heel bekend voor, ik heb namelijk een oude valkuil: wat er ook gebeurt, gewoon doorgaan.
Altijd doorgaan is een doodlopende weg
Decennia leefde ik op dat principe. Kan je ver mee komen trouwens. Toch was het een doodlopende weg. Tegenwoordig doe ik dat gelukkig anders. Ik besef heel sterk dat het van wezenlijk belang is om goed voor mezelf te zorgen. Daar heb ik niet alleen zelf belang bij, maar ook mijn gezin en andere naasten, en ook mijn cliënten en mijn bedrijf.
Maar zoals dat gaat met oude valkuilen: die verdwijnen meestal niet volledig, maar we kunnen de kunst ontwikkelen om er niet meer in te stappen. We leren te herkennen en te navigeren.
Oude valkuilen voelen zo lekker vertrouwd
Zo kon het dus gebeuren dat ik vorige week helemaal grieperig wakker werd op een dag waarop ik afspraken met cliënten had, en ik voelde hoe mijn zere hoofd tolde, hoe mijn spieren rilden, hoe mijn ogen waterig waren en hoe ik non-stop hoestte. En hoe tóch mijn eerste gedachten er helemaal op gericht waren hoe ik in de resterende tijd vóór de eerste afspraak kon zorgen dat ik fit dat gesprek in zou gaan!
Dat is wat ik signaleerde, en herkende als oude valkuil. Door iets te signaleren creëer je ruimte voor keuzevrijheid. Je kunt dan bewust kiezen welke kant je opgaat: hup die valkuil in en met een ziek hoofd naar je werk (en by the way waarschijnlijk niet echt waardevol werk leveren) of soepel om die valkuil heen navigeren.
Je zet jezelf als het ware op een kruispunt. Soms merk je op zo’n kruispunt dat je het even niet weet. Prima! Dat is geen reden om dan toch maar gauw de oude vertrouwde route richting valkuil te nemen, waarom zou je? Sta jezelf toe het niet gelijk te weten en gun jezelf even wat tijd. Sta stil en voel. Dan voel je vanzelf wat je nodig hebt, en wat het goede is om te doen.
Als je ziek bent lever je minder kwaliteit
Dus op die bewuste ochtend vorige week stond ik stil en voelde. En prikte de lokroep van mijn valkuil door (“Ga nou maar werken, dan ga je vanavond gewoon vroeg naar bed”). Ik voelde en wist dat mijn lijf nodig had dat ik vandaag onder de wol ging. Niet vanavond pas, maar nu. Gewoon ouderwets uitzieken.
Ik voelde en wist dat ik vandaag onmogelijk een écht waardevol gesprek kon voeren. Ik was namelijk niet scherp. Sterker nog: ik was hartstikke wazig! En mijn cliënten komen niet voor wazig, zij komen voor scherp.
En dus maakte ik de keuze op af te bellen. In de wetenschap dat dit beter was voor mezelf én voor mijn cliënten. En achteraf kan ik glimlachen om die oude valkuil, en de smoesjes waar mijn valkuil-brein mee aan kwam zetten om me over te halen toch te gaan werken.
Hoe makkelijk of hoe lastig vind jij het om af te bellen als je ziek bent?
Geschreven door Karen Rensma – Hardhout en Porselein coaching.
Thema’s in dit blog zijn onder andere doorgaan, streng zijn voor jezelf, compassie, doen wat goed is, voelen, weten, stilstaan.