Het leven, dat is waar het allemaal om gaat. Waar àlles om draait. Geconfronteerd met de dood beseffen we dat vaak meer dan ooit. Daarmee geeft de dood, helaas op hartverscheurende wijze, ons naast een groot verdriet ook een prachtige boodschap over levenslust.
Levenslust
Levenslust zie ik als de motor waardoor we staan te popelen om ook déze dag het leven te leven. Er iets moois van te maken, het verschil te maken, impact te maken, te genieten waar je maar kan, verbinding te maken, levendig te zijn.
Iemand die weet dat hij jong zal sterven aan een ongeneeslijke ziekte zei tegen me toen we spraken over het omgaan met zijn eigen dood in zijn eigen leven: “Jij gaat ook dood. Jij bent net zo terminaal als ik. Hooguit ben jij je er minder bewust van dan ik. Omdat jij geen diagnose hebt. Dat is dan ook het enige verschil tussen jou en mij. Dus waarom zou het leven voor mij opeens zwaarder worden dan voor jou? Ik geniet er liever van.”
In een TV programma zei iemand die wist binnenkort te zullen sterven: Iedereen gaat dood. Maar niet iedereen leeft.
Iemand die kort daarvoor een dierbare had verloren zei verdrietig en moe te zijn, maar tegelijkertijd heel energiek te zijn, omdat haar levenslust een boost had gekregen.
Stuk voor stuk uitspraken die het leven met stip op de eerste plek zetten. Op de aller-aller-bovenste plek van je to-do lijst. Iedere dag weer.
Why bother?
Anderen zijn juist cynisch. Vragen zich af wat het voor zin heeft allemaal. Dood gaan we tóch. Dus: Why bother? Een mooi antwoord op die vraag vind ik altijd de uitspraak van (ik meen) Remco Campert: De zin van het leven is de zin in het leven.
Vanuit die zin in het leven, kun je een leven creëren dat bij je past. Waarin je keuzes maakt die goed zijn voor jou en je omgeving. Zodat jouw leven prettig en betekenisvol is, voor jou, èn voor de mensen om je heen.
Ik krijg wel eens de vraag van mensen die zich snel schuldig voelen als zij zorg, tijd en aandacht aan zichzelf schenken, of het niet egoïstisch is om het beste en leukste uit jezelf en uit je leven te willen halen: “Mensen verliezen dierbaren, dichtbij en verder weg in de wereld. De wereld staat in brand. Wat stelt mijn probleem of zoektocht nou voor vergeleken bij de problemen in de wereld? Het zou toch egoïstisch zijn om tijd, zorg en aandacht aan mijn eigen probleem te geven?”
Maar laten we die redenering alsjeblieft omdraaien! Want natuurlijk vallen de meeste problemen die we persoonlijk ervaren in het niet bij de wereldproblematiek, en bij schokkende life events van mensen om ons heen. Dat klopt weliswaar, alleen de conclusie dat het daarom egoïstisch zou zijn zorg en aandacht aan je persoonlijke probleem of worsteling te geven, die klopt niet, vind ik.
Met stip op 1
Want stel je voor dat je wél jouw leven met stip op 1 gaat zetten, en je dus aan de slag gaat met jouw persoonlijke probleem of worsteling, waardoor jij een stukje gelukkiger en blijer wordt dan je al was. Fijn voor jou, maar ook voor de mensen om je heen. Stel dat je daarmee 5 mensen in jouw directe omgeving aansteekt waardoor zij alle 5 ook een stukje gelukkiger en blijer worden dan zij al waren. Prettig voor hen, maar ook voor de mensen om hen heen. Zie je het grotere plaatje ontstaan? Stel je voor dat zij alle 5 op hun beurt óók ieder 5 mensen in hun directe omgeving aansteken, waardoor er nog 25 mensen een stukje gelukkiger en blijer worden dan zij al waren. En zo door….Dat verloopt exponentieel!
Als je er zo naar kijkt, dan kun je nog steeds vaststellen dat jouw persoonlijke probleem of zoektocht of ontwikkeling of worsteling miniem is op wereldschaal. Èn zie je dat het daarnaast óók waar is dat het aandacht geven en werken aan jouw zoektocht of probleem zo’n grote en positieve impact kan hebben dat het juíst níet-egoïstisch is om daar aan te willen werken.
Misschien kun je het zelfs omdraaien: Het is egoïstisch om geen aandacht te geven aan, en aan de slag te gaan met jouw worsteling, zoektocht, probleem 😉
Leuker en betekenisvoller
Dus ja, ik ben vurig voorstander van het werken aan je persoonlijke problemen, uitdagingen, worstelingen, zoektocht. Gun jezelf je eigen groeiproces zodat ook jij jezelf kunt ontwikkelen tot de beste en leukste versie van jezelf. Niet omdat je nu nog niet goed genoeg zou zijn, welnee! Maar wel omdat je de potentie hebt om nog verder te groeien. En het leven er nog leuker en betekenisvoller van wordt als je die potentie de ruimte geeft. Zodat je nog intenser jouw leven kunt leven en van jouw leven kunt genieten. Hierover schreef ik ook een ander blog: Always look at the bright side of life – vergroot je impact.
Dood gaan we allemaal. Laten we er dus vooral allemaal een onvergetelijk mooi leven van maken. Ode aan het leven!
Karen.
Door: Karen Rensma – Hardhout en Porselein